De Beslissing

Woensdag, 19 Januari 2011, 08:00:00 IST 

Picture yourself in a boat on a river with tangerine trees and marmalade skies

Drommelse Himalayaanse kropdragers uit de Appenijnen!...

Pompen, duizend bomen en granaten! 

(Mijn gsm alarm gaat af)

Ik was nog zo heerlijk aan het dromen. Geen getreuzel geen gezever: inpakken en wegwezen. Een halfuurtje later ben ik volledig gepakt en gezakt en ga ik zo als de avond ervoor afgesproken Ali wakker maken. Als ik zijn kamer binnenwandel zie ik dat hij al wakker is. Prima! Ik ga alvast ontbijten. Een uur later is Ali nog steeds niet opgestaan. Ik ga terug naar zijn kamer en vraag wat het probleem is. We zouden vandaag toch vroeg vertrekken! Hij kaatste de bal terug naar mij:  ik moest hem grondiger wakker maken/dwingen tot opstaan! Wat krijgen we nu! Kun je dan iemand wekken die al wakker is?! De dag begint goed, ik ben voor niks zo vroeg opgestaan! [insert your favorite curse words here]

Wanneer onze moslimvriend eindelijk is opgestaan en zijn ontbijt binnen heeft trekken we ons terug op de woonboot. Daar overloopt hij nog eens de gehele trip en vermeld hij voor het eerst een prijs. Die is niet mals maar Ali geeft er direct duiding bij. Het volgende zou namelijk deel uitmaken van het pakket: 8 dagen snowboarden, een trekking, een woestijn excursie op kamelen, een wild life safari, treinritten, 3 maal per dag eten bereid door een persoonlijke kok, homestays,...  Letterlijk een All-in droomtrip met excellente begeleiding die mijn vrijheid echter niet in weg zou staan. Zeer flexiebel! Dit alles deed me denken aan de reis die ik met Joker had gemaakt in Peru. Die was me enorm goed bevallen om niet te zeggen dat het de beste reis van mijn leven is. Oké de groep speelde hier ook een grote factor in maar Ali vertelde me dat ik me onderweg zou kunnen aansluiten bij andere toeristen die op dit moment al vertrokken waren. Nu ik het aan het vergelijken ben met een joker reis valt de prijs enorm goed mee! Wat zou een Jokerreis van 10 weken wel niet kosten?!

Er vliegt van alles door mijn hoofd.  Maar wacht even is dit niet tegengesteld aan wat ik ooit gepland heb: "geen package deals en al zeker niet in India" Ik zou gewoon 2 weken me een weg banen door India om vervolgens op mijn eigen twee maanden rond te slenteren in Nepal.

In Nepal zijn de paden nog ondergesneeuwd in deze periode van het jaar had Ali me al eerder verteld. Ook Taj Mahal, een bijnaam van de Nepalese werkman, had me dit verhaal bevestigd. En eigenlijk had ik dit op voorhand ook al in de reisgidsen en op het internet gelezen. Ik had er misschien niet veel te zoeken.

Ali zijn kijk op Nepal gaat als volgt:

Nepal is platgelopen, de Annapurna trek noemen wij hier de Coca-Cola trail. Nee de echte trekkings in de ongerepte Himalaya vinden plaats hier, in Kasjmier. En dat is niet enkel mijn mening maar die van de veel toeristen die ik reeds begeleid heb in de Kasjmierse bergen en die ook al in Nepal zijn geweest.

Oké dus het zouden  wandelboulevards worden als ik Ali mag geloven. Zelfs als ik geïnteresseerd bleef in de Nepalese treks zou ik tot maart/april moeten wachten op betere condities. Wat zou ik kunnen doen om die tijd de overbruggen? "Ik zou India kunnen verkennen." Dit idee schrikt me toch een beetje af. Indiërs zijn bedreven zakenmannen die er alles aan zullen doen om het maximale uit een deal te halen, hoe onbenullig ook de geleverde service of handelswaar. Constant onderhandelen en op men hoede zijn voor mogelijke scams spreken me niet aan. Als ik dit alles toch zou trotseren zou ik dat dan niet beter kunnen doen met mensen die ik kan vertrouwen. En kan ik Ali en zijn organisatie niet vertrouwen? Had hij me niet al enkele dagen opgenomen in zijn familie alsof ik een verloren zoon was De gedachten razen door mijn kop. Ik moet een beslissing maken. Hier houd ik het ook niet langer vol! Het stilzitten, de verveling, de cultuur en de koude. Het word me allemaal te veel!

Als ik mijn twijfels communiceer met Ali dan weet hij ze altijd weg te praten. Hij snapt niet goed waarom ik niet toezeg. Hij biedt me dit tenslotte aan als vriend. Ik zeg hem dat ik eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd ben in een pakket. Ik wil de wereld op mijn eigen tempo verkennen en niet voor 10 weken me vast zetten zoals een trein op zijn sporen. "Maar zo moet je het niet voorstellen," zegt Ali "er zijn genoeg delen van het traject dat je kan doen wat je wilt!" En nog: "Dit is een backpackers pakket geen toerbus rondreis!" En zo gaat hij verder en verder, hij haalt nu echt alles uit de kast.

Ali's betoog is indrukwekkend. Een ander punt dat hij maakt is dat ik een trekking onmogelijk op men eentje kan aanvatten. En ook alle andere adventure activiteiten zouden veel duurder uitvallen als ik ze apart zou boeken. Zelfs iets simpel als een treinrit regelen is in India een helse onderneming gaat hij verder. Veel van wat hij zegt klopt met wat ik in reisgidsen en op internet gelezen had. Ook heeft hij een punt dat ze je in India constant proberen af te zetten, bij elke aankoop of overnachting. Nee Ali zou die enorme last van mijn schouders kunnen halen en ik zou me gewoon kunnen concentreren op de reis, op toerist zijn. Ik zou veel kunnen leren van hoe zijn organisatie alles juist aanpakt en deze kennis gebruiken in het vervolg van mijn reis. En als ik nu een trekking doe in Kasjmier dan moet ik zelfs niet perse naar Nepal.

OK. Goed. Vooruit met de geit. Als ik dan toch iemand moet vertrouwen in India waarom Ali niet. Hij zegt me nog dat ik eens beslist er niet op terug kan komen maar mijn beslissing staat vast:

Ik ga op een 10 weken rondreis door India met Ali's organisatie!