In het Kashmiri ratelt Ali tegen zijn gsm. Of is het Hindi? Hij is mijn reis aan het boeken. Ik zou vandaag nog vertrekken naar het skigebied. Ik ga maar wat wandelen. Wandelen is een groot woord, de steiger op en neer ijsberen is correcter. Ik denk na. Mijn humeur is beneden nul. Veel te weinig slaap en nog altijd zit ik vast op deze boot. Ik overdenk mijn beslissing nog eens. Of vergissing.... Ik weet het allemaal niet meer. Mijn verwarring neemt toe met de minuut. "Sleep deprivation" galmt door mijn hoofd. Het Engelse woord voor slaapberoving. Een techniek om mensen tot bekentenissen te dwingen of te martelen. Je verlaagd op deze manier iemands weerstand en intelligentie. In de politiek komt het vaak voor dat degene die het beste met slaaptekort om kan zijn slag thuis haalt. Maar zou dit dan betekenen dat Ali me onder druk zet. Nu ik er over nadenk lijkt het erop alsof alles in functie stond... Nee dat kan toch niet! Is dat niet een te paranoïde gedachtegang. Of is deze paranoia terecht en niet zoals mijn eerder ervaringen met paranoia opgewekt door een psychoactieve stof? Als mijn wantrouwen correct is, wat zegt dat dan over de afgelopen dagen? De consequenties zijn te dramatisch. Mijn kleine hersenen kunnen dit niet bevatten. Nee, nee dit kan toch geen oplichterij zijn? Ali is hier gewoon op bezoek bij zijn familie en ik ben door deze familie hartelijk ontvangen! En toch krijg ik meer en meer het gevoel dat ik eerder gegijzeld ben of een kostbaar bezit van de Dandoo's dan een gast.
Was deze trip mijn beslissing? Had ik met vrije wil beslist tot zo verre dat dit neurologisch mogelijk is? Of heeft Ali me gehersenspoeld. Ik trek parallellen met de film Inception. Inceptie, inplanting van een idee in iemands geest. De rondtrip of zelfs nog maar het verblijf op deze woonboot, tot in hoeverre zijn dat mijn ideeën? Kasjmier en India waren geen deel van het oorspronkelijke traject! Hoewel ik toegeef dat mijn plannen wat vaag zijn, of waren. Te vaag. Niet voldoende geankerd in mijn geest en nu is deze gekaapt door Ali en zijn mannen.
Ik word wakker in een nachtmerrie. Ik beleef het maar tegelijk observeer ik me. Ik begin stilaan terug overzicht te krijgen over de situatie. De Jet lag, de culture schok en alle andere factoren beginnen minder vat te krijgen om mijn denken. De mist begint op te trekken. Zowel degene die over het Dal meer hangt als die in mijn hoofd. De zon doet me goed. En slecht. Ik begin te beseffen dat de gemaakte beslissing in druist tegen de fundamenten van mijn wereldreis. Ik wil weg! Ik wil mijn vrijheid terug!
Ik word uit mijn gedachten gehaald door Ali. Deze heeft er de echte manager bij gehaald: Latif Dandoo. Hij is degene die mijn trip in goede banen moet leiden. Over tot de orde van de dag dus: de betaling. Fuck ja de betaling! Ik heb helemaal niet zo veel geld en ben eigenlijk ook niet meer bereid om het af te geven. Tenslotte heb ik ook nog niets gezien van hun organisatie capaciteiten.... Ik wordt naar een kantoortje geleid waar de trip nog eens vluchtig overlopen wordt. Ik zeg het op de man af: "Ik wil er mee stoppen. Ik heb er genoeg van het kan me niet meer schelen! 10 weken vastzitten aan een trip die ik eigenlijk niet wil! Dit had Ali zijn idee geweest van de start af!" Hij had het gewoon in mijn kop gepland als een ervaren manipulator.
Ali doet alsof hij uit de lucht valt en blijft rustig. Ook Latif blijft relatief kalm maar mist de swung van Ali. "Je verliest 50 procent als je er nu nog uitstapt." zegt Ali. "Ik had je gewaarschuwd: eenmaal ja gezegd kun je niet meer terug!", gaat hij verder. Hij heeft een punt maar toch geloof ik niet dat op deze korte tijd een trip van 10 weken volledig geboekt kunt hebben. Ik eis een hogere manager te spreken! Ze bieden me een telefoon maar ik krijg enkel een bediende te spreken die me meld dat de baas er nu niet is en hij bevestigd dat ik 50 procent zou verliezen. FUCK IT! I WILL TAKE THE DAMAGE! (Krijg de klote, ik incasseer de schade wel!) Mijn vrijheid is me meer waar dan mijn geld! Als dit niet zo was geweest had ik wel thuis gebleven en braaf een 9 to 5 job afgewerkt!
Ali snapt er (gespeeld?) niets meer van. Damage, schade? Wat is het probleem? Je snapt het niet! Ik bied je als vriend, als broer, een pracht van een vakantie aan! Ik ben hier gewoon op vakantie bij mijn familie! Ga nu gewoon op deze trip. Waarom ben je zo verward?
ALS BROER, als broer, godverdomme nog aan toe! Mijn broer zit thuis en dat is mijn enige broer in mijn leven. Zelfs vriend is te ver gegrepen mijn moslimkennis! Ik ga volledig over mijn toeren maar het maakt weinig indruk. "Pieter," dicteert Ali, "ik vind het jammer dat je zo gesloten bent maar wij in onze cultuur zijn zeer open en aanvaarde je in ons gezin als een broeder. Dat ze je bij jouw in België niet doen en dat iedereen er gesloten is dat is dan pech maar hier in Kashmier zijn we allemaal heel open." Misschien wel maar misschien ook niet. Mij ga je niet overtuigen. Vriendschappen bouw je op door met het passeren van tijd en familie is gewoon buiten categorie! Trouwens vrienden zouden me ook geen trip van 10 weken door men strot rammen!
Zo gaat het gesprek nog even verder maar ik krijg het gevoel dat ik me zit aan te stellen. Ik had tenslotte Ja gezegd deze morgen, misschien in een zwak moment maar dit bracht niet veel zoden aan de dijk. Als een lam dat naar het alter word gebracht ga ik over tot de betaling. Het bedrag kan ik zelfs met de combinatie van mijn twee kredietkaarten niet volledig betalen. Over buiten budget gesproken denk ik. Ik probeer nog te onderhandelen voor een betaling in twee beurten maar dat heeft weinig indruk. Ik word verplicht mijn bank te bellen en de limiet te verhogen van mijn kaart. Aangezien ik het gevoel heb dat mijn opties zeer beperkt zijn geworden bel ik mijn bank en vraag ik voor een verhoging van mijn limiet. Ik geef een verwarde indruk omdat ik eerst nog informeer naar algemene annulatie- of beter onderbrekingsvoorwaarden.
De limiet verhoging gebeurd niet instant dus ook de poging om nog eens met het apparaatje te betalen faalt. Ze halen dan maar een papiertje boven, de Old skool manier. Dit lijkt de bloeddorst te stillen van onze wolven in schapenvacht. I'm off the hook.
Betaling gebeurd! Kan ik nu vertrekken? Nee natuurlijk, het is al te laat en om 's nachts in de Kasjmierse bergen te rijden... Ik begrijp het wel maar toch balen dat ik nog maar eens een avond vast zit op deze verdomde boot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten